Leczenie jaskry

BADANIE OCT RNFL

Jednym z najnowocześniejszych obecnie badań wykrywających wczesne stadium jaskry, a także pozwalającym monitorować postęp jej leczenia jest badanie SOCT RNFL.
Badanie to polega na określaniu grubości włókien nerwowych siatkówki oka i porównywaniu zmierzonych wartości do normy wiekowej. Na tej podstawie za pomocą wykresów graficz-nych aparat przedstawia zakres i wielkość zmian neuropatii jaskrowej.
Dodatkowo dzięki naszemu OCT oceniamy pachymetrię czyli ocenę centralnej grubości rogówki, dzięki czemu jeszcze precyzyjniej określamy wynik ciśnienia śródgałkowego.

Badanie trwa około 15 min. i jest całkowicie bezbolesne. Do badania nie potrzeba żadnego wcześniejszego przygotowania, nie są wpuszczane żadne krople i nie powoduje pogorszenia widzenia. Bezpośrednio po badaniu można prowadzić samochód.

To wysokospecjalistyczne badanie dostępne jest jedynie w wybranych godzinach pracy Gab-binetu Okulistycznego. Z tego powodu prosimy o indywidualne umawianie terminu badania.

JASKRA

Jaskra jest definiowana jako postępująca neuropatia wzrokowa przebiegająca z uszkodzeniem nerwu wzrokowego i zwiększeniem wrażliwości siatkówki na wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego. Dlatego leczenie jaskry ma na celu takie obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, aby ostrość wzroku była zachowana oraz aby zapewnić pacjentowi możliwie najlepszą jakość życia. Leczenie jaskry pozwala zapobiec dalszemu uszkodzeniu nerwu wzrokowego.

FIZJOLOGIA CIŚNIENIA ŚRÓDGAŁKOWEGO

Ciecz wodnista jest wydzielana w ciele rzęskowym. Ciało rzęskowe składa się z dwóch części: pars plicata oraz pars plana. Pars plicata jest zbudowana z 70 promieniście ułożonych wyrostków rzęskowych, skierowanych do komory tylnej. Każdy wyrostek rzęskowy składa się z warstwy barwnikowej, będącej przedłużeniem nabłonka barwnikowego, oraz z warstwy komórek bez barwnika, stanowiącej przedłużenie nabłonka wzrokowego. Każdy wyrostek posiada centralnie przebiegającą tętniczkę z bogatą siecią włośniczek. Ścisłe połączenia pomiędzy sąsiadującymi komórkami warstwy pozbawionej barwnika stanowią barierę krew – ciecz wodnista.

WYDZIELANIE CIECZY WODNISTEJ

Ciecz wodnista jest produkowana głównie dzięki dwóm mechanizmom:
• Wydzielaniu aktywnemu (ok.80 %)
• Wydzielaniu biernemu (ok. 20 %)
Wydzielanie aktywne odbywa się na poziomie pozbawionego barwnika nabłonka rzęskowego, w wyniku procesu metabolicznego zależnego od licznych enzymów, zwłaszcza od pompy ATP-azy Na+/K+ wydzielającej jony sodu do komory tylnej. W wyniku powstałej różnicy ciśnień osmotycznych między warstwami nabłonka rzęskowego oraz w zależności od gradientu chemicznego następuje przepływ cząsteczek wody. Czynnikiem ograniczającym ten proces może być wydzielanie jonów Cl- na powierzchni komórek pozbawionych barwnika. Podobną rolę odgrywa anhydraza węglanowa, ale mechanizm jej działania nie jest do końca poznany. Wydzielanie cieczy wodnistej zmniejsza się także pod wpływem czynników hamujących aktywny metabolizm, takich jak: hipoksja czy hipotermia, nie zależy jednak od ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Wydzielanie bierne powstaje w wyniku ultrafiltracji i dyfuzji. Zależy ono od ciśnienia we włośniczkach rzęskowych, ciśnienia onkotycznego i wielkości ciśnienia wewnątrzgałkowego. Jeśli jest ono bardzo wysokie, zmniejsza się bierne wydzielanie. Czynnikami zmniejszającymi wydzielanie bierne są również:
• Leki (β-blokery, sympatykomimetyki, inhibitory anhydrazy węglanowej),
• Dokonanie zabiegu cyklodestrukcyjnego (cyklokrioterapia, cyklofotokoagulacja),
• Niewydolność ciała rzęskowego (związana z odwarstwieniem ciała rzęskowego, zapaleniem nabłonka wydzielniczego ciała rzęskowego w przebiegu zapaleń przedniego odcinka błony naczyniowej, odwarstwieniem siatkówki).

DROGA ODPŁYWU CIECZY WODNISTEJ

Ciecz wodnista przepływa z komory tylnej do komory przedniej przez źrenicę, następnie opuszcza komorę przednią w dwojaki sposób:
• Przez beleczkowanie (droga konwencjonalna – ok.90%)
• Drogą naczyniówkowo–twardówkową (droga niekonwencjonalna-ok.10%)
Drogą konwencjonalną ciecz wodnista przepływa przez beleczkowanie do kanału Schlemma i dalej do żył nadtwardówkowych. Jest to główna droga odpływu, który zależy wprost proporcjonalnie od ciśnienia śródgałkowego. Wielkość odpływu może być zwiększona przez środki farmakologiczne (miotyki, sympatykomimetyki), trabekuloplastykę laserową i trabekulektomię.
Drogą niekonwencjonalną ciecz wodnista przepływa poprzez ciało rzęskowe do przestrzeni nadnaczyniówkowej gdzie jest drenowana przez krążenie żylne w ciele rzęskowym, naczyniówce i twardówce. Część cieczy wodnistej odpływa przez tęczówkę. Odpływ naczyniówkowo twardówkowy jest zmniejszany przez leki zwężające źrenicę a zwiększany przez atropinę, sympatykomimetyki i prostaglandyny.
Wielkości ciśnienia śródgałkowego zależy od następujących czynników:
• Szybkości wydzielania cieczy wodnistej
• Oporu w drogach odpływu
• Ciśnienia w żyłach nadtwardówkowych
Wybór metody leczenia jest ściśle zależny od mechanizmu wywołującego nadmierny wzrost ciśnienia śródgałkowego.

Najbliższy termin i miejsce możliwości wykonania badania SOCT: